บทที่ 42 42

42

“กลัวครับเสี่ย กลัวว่ามันจะตายคาตีนพวกผมน่ะครับ” โตเป็นคนตอบร่วมหัวเราะประสานเสียงกับเจ้านายและเพื่อนอีกสองคน ญาดากระเถิบตัวไปจนสุดริมโซฟาเอื้อมมือไปหยิบแจกันดอกไม้อันเล็ก เขวี้ยงไปที่หน้าผากของเสี่ยเหลิมทันทีแม่นยำราวจับวาง

“โอ๊ย!!” เสี่ยเหลิมร้องดังลั่น นำมือมาจับตรงบริเวณที่ถูกแจกันกระทบ ปรา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ